Από μικρή καθόταν στο παράθυρό της και έβλεπε τ’αστέρια. Παντα αναρωτιόταν τι να κρυβόταν πίσω απ’αυτά. Με το πέρασμα του χρόνου, η ζωή της είχε αλλάξει και δεν Υπήρχε πια χρόνος για τ’αστέρια. Μια νύχτα, της έδειξαν ένα αστέρι και θυμήθηκε όλα όσα είχε ξεχάσει.
Θυμήθηκε εσένα που της είχες πει πως ζεί στον κόσμο των παραμυθιών, περιμένοντας τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο.Ο πρίγκιπας ήρθε, αλλά μεταμορφώθηκε σε βάτραχο και το άσπρο άλογο σε αυτοκίνητο πολυτελείας.
Της είχες πει πως ζει στον κόσμο του ονείρου και των ημερολογίων για μικρά παιδιά. Τότε αυτή πήρε το ημερολόγιό της και έσκισε μια μια τις σελίδες του, πέταξε μια μια τις αναμνήσεις της. Σκέφτηκε ότι οι λέξεις δεν ήταν αρκετές για να περιγράψουν τα όσα έζησε και κυρίως όλα όσα αισθάνθηκε...
Έσφιξε τη γροθιά της και χαμογέλασε. Είχε γυρίσει την πλάτη στο παρελθόν της και προχωρούσε γεμάτη αισιοδοξία για το μέλλον.Ο κόσμος των παραμυθιών και των ημερολογίων, την είχε αλλάξει και κυρίως την είχε κάνει άνθρωπο με συναισθήματα,ευαισθησίες και αδυναμίες...
Χαιρέτησε το παιδί που είχε στο βλέμμα του τη θλίψη της βροχής και συνέχισε να κοιτάζει τ’αστέρια, γιατί αυτή ξέρει να ονειρεύεται, έστω κι αν η ζωή δεν της το επιτρέπει...
Υ.Γ Σ’εσένα που κρύβεσαι πίσω απ’τα παιδικά σου όνειρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου