Το δικό μου παραμύθι

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=27246

Οι ανεμογεννήτριες στη Βόρεια Θάλασσα στη Δανία που αποτελούν το μεγαλύτερο θαλάσσιο αιολικό πάρκο στον κόσμο.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ένα αξέχαστο ταξίδι στις πιο όμορφες γωνιές της Ευρώπης, την προηγούμενη βδομάδα, έγινε η αφορμή να ξυπνήσουν ξανά στο μυαλό μου, εκείνες οι καταχωνιασμένες στη μνήμη μου εικόνες, από το πιο μαγευτικό μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά και των παιδικών μου χρόνων: Ο «Δον Κιχώτης».

Οι δυο χαρακτηριστικοί ήρωες του έργου, ο ονειροπαρμένος Δον Κιχώτης, που αποφασίζει ξαφνικά να γίνει ιππότης, για να υπερασπιστεί τους αδυνάτους και τους κατατρεγμένους, παρέα με τον αγαθό ιπποκόμο του Σάντσο Πάντσα, που μπλέκονται σε χίλιες δυο διασκεδαστικές και δραματικές περιπέτειες, αποτελούν πλέον αιώνια, πανανθρώπινα σύμβολά, που ξεπερνούν τα λογοτεχνικά όρια. Όλοι μας, λίγο πολύ κρύβουμε μέσα μας ένα αιθεροβάμονα Δον Κιχώτη και ένα αγνό Σάντσο Πάντσα.

Αυτό το αταίριαστο, και όμως αχώριστο λογοτεχνικό ζευγάρι, συμβολίζει τη διπλή αντιφατική ανθρώπινή μας φύση. Η φαντασία και η λογική, που συνυπάρχουν στην ανθρώπινη οντότητα, αν και μπλέκονται και αντιμάχονται η μια την άλλη, εντούτοις τις κουβαλάμε εκ γενέσεως του είδους μας, πάντα μέσα μας. Η φαντασία μάς απογειώνει και η λογική μάς προσγειώνει, καμιά φορά ανώμαλα.

Αυτήν ακριβώς την τόσο ανθρώπινη αντιφατικότητα, βίωσα εκείνο το πρωινό στο εντυπωσιακό γερμανικό πλοίο Mein Schiff το οποίο μας μετέφερε από το λιμάνι του Κίελο της Γερμανίας, στην παραμυθένια πρωτεύουσα της Δανίας, την Κοπεγχάγη. Ενώ το ογκώδες κρουαζιερόπλοιο κατευθυνόταν προς το γραφικό λιμάνι της Κοπεγχάγης, κάπου κοντά στις επτά το πρωί, άνοιξα την μπαλκονόπορτα για να δω από αγνή και μόνο τουριστική περιέργεια τη Βόρεια Θάλασσα. Απέναντί μου ακριβώς αντίκρισα με μεγάλη μου έκπληξη ένα μακρύ «δάσος» από πανύψηλους λευκούς ανεμόμυλους, να δεσπόζουν στα κρύα νερά της Δανίας. Ευθύς αμέσως ήρθε στο μυαλό μου ο κλασικός εκείνος ήρωας του Θερβάντες και των παιδικών μου χρόνων, που βάλθηκε να πολεμήσει με τους ανεμόμυλους, νομιζόμενος ότι επρόκειτο για γίγαντες, που ο μάγος Φέστωνας τους άλλαξε μορφή.

Φαντασία και λογική είναι αλληλένδετες στη ζωή μας. Όπως ακριβώς και στο μυαλό του αφελούς Δον Κιχώτη. Μόνο που όταν αντιληφθούμε αυτή τη λεπτή γραμμή που τις χωρίζει ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πιο πικρές αλήθειες της ζωής μας. Έτσι και ο διασημότερος ιππότης του κόσμου, που στο τέλος της τραγελαφικής περιπέτειάς του αντιλαμβάνεται ότι το να κυνηγάς ανεμόμυλους δημιουργείς απλά με το μυαλό σου αναίτια φαινομενικούς εχθρούς και εικόνες ανύπαρκτες που στο τέλος πληγώνουν μονάχα εσένα. Και όμως, η φαντασία είναι το καλύτερο φάρμακο απέναντι στη σημερινή δεσποτική λογική.

Το θέαμα του μεγαλύτερου θαλάσσιου αιολικού πάρκου στον κόσμο, πραγματικά σε φέρνει αντιμέτωπο με αυτόν τον αιθέριο κόσμο της φαντασίας, το οποίο όμως είναι τόσο πραγματικό. Πρόκειται, για την πιο συγκλονιστική πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε σήμερα αντιμέτωποι αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε και τη δική μας ανικανότητα να προβούμε σε τόσο μεγάλα αναπτυξιακά έργα που αφορούν κυρίως την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και την εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Ο ρομαντικός Δον Κιχώτης, έφυγε από τη ζωή πληγωμένος από τον κόσμο της λογικής στην οποία επανήλθε απότομα. Η Δανία όμως, είναι μια χώρα, που έστω και τις ελάχιστες ώρες που βρέθηκα εκεί, έζησα το ωραιότερο πραγματικό παραμύθι. Μέσα λοιπόν από μια τόσο ξένη, για μένα πραγματικότητα, των τεράστιων ανεμογεννητριών, -οι οποίες ήταν σε απόλυτη αρμονία με τη φυσική ομορφιά- και της παραμυθένιας Κοπεγχάγης, με τους χαμογελαστούς ανθρώπους, συνειδητοποίησα ότι αυτός ο κόσμος της φαντασίας είναι τόσο απτός και τον περιφρονούμε.

Στην επιστροφή μου για το λιμάνι και στην επιβίβασή μου στο πλοίο συνειδητοποιούσα γιατί αυτός ο μεγάλος Δανός, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έγινε παραμυθάς. Γιατί ακριβώς, η δική του λογική, τον ταξίδευε στα πιο μαγευτικά μονοπάτια της φαντασίας. Γιατί στη Δανία, δεν μπορείς, να μην ζήσεις αυτό το παραμύθι. Αυτό ακριβώς που ζούσε ο Δόν Κιχώτης στο μυαλό του, που έγραφε ο Άντερσεν, που βίωσα και εγώ.

Προς το παρόν εύχομαι να μπορώ –ακόμα- να κυνηγώ τους δικούς μου ανεμόμυλους με τη θέρμη εκείνου του αγνού μυθιστορηματικού ιππότη. Και ας είναι παραμύθι… Το δικό μου παραμύθι. Ο κόσμος της φαντασίας και της λογικής.